มาอีกแล้ว..คราวนี้ไป.."ล่าผี" ที่โค้งผีสิงบางปิ้ง
ขณะที่ ๔ สหายของเราพร้อมด้วยเจ้าคุณปัจจนึก ฯ นั่งพักร้อนร่ำสุรากันอยู่ในเรือนต้นไม้ ในตอนบ่ายวันนั้น รถยนต์เก๋งสีองุ่นคันหนึ่งก็คลานเข้ามาในบ้าน พัชราภรณ์ อย่างอ้อยอิ่งและสง่าผ่าเผย
เจ้าแห้วทำหน้าที่คนขับนั่งอยู่ตอนหน้ารถตามลำพัง สวมเชิ้ตแขนยาวสีฟ้า ผูกเน็คไทตาหมากรุกดำแดง หวีผมแปร้ สวมแว่นตาแม็คอาเธ่อร ท่าทางราวกับลูกชายท่านเจ้าคุณบุญหนักศักดิ์ใหญ่คนหนึ่ง
แวนการ์ด ใหม่เอี่ยม คลานมาตามถนนโรยกรวด และหยุดนิ่งที่หน้าเรือนต้นไม้ เจ้าแห้วหรือนายศักดิ์แห้ว โหระพากุล ถือกระเป๋าเอกสารหนังจรเข้เปิดประตูก้าวลงมาจากรถ มองเข้าไปในเรือนต้นไม้ แล้วยิ้มให้เจ้านายของเขา
เพราะเจ้าแห้วแต่งตัวโก้หร่านผิดปกติ มิหนำซ้ำสวมแวนตาแม็คอาเธ่อร เสี่ยหงวนแลเห็นเข้าก็ไม่ทันพิจารณา นึกว่าเป็นแขกมาหาท่านเจ้าคุณหรือคุณหญิงประสิทธิ์ ฯ อาเสี่ยจึงรีบลุกขึ้นยืนและพูดกับเจ้าแห้วอย่างนอบน้อม
เชิญครับ คุณต้องการพบใครครับ
เจ้าแห้วสะดุ้งแล้วหัวเราะ ดึงแว่นตาแม็คอาเธ่อรออก
แฮ่ะ แฮ่ะ รับประทานผมครับไม่ใช่ใครอื่น
ทุกคนหันขวับมามองดูเจ้าแห้วเป็นตาเดียว เสี่ยหงวนกลืนน้ำลายเอื๊อก เมื่อเจ้าแห้วเดินเข้ามาในเรือนต้นไม้
อ้ายแห้ว อาเสี่ยอุทานออกมาดัง ๆ นี่มึงหรือ
เจ้าแห้วยิ้มหวานจ๋อย
รับประทานก็ผมน่ะซีครับ
ดร. ดิเรกหัวเราะงอหาย
มายก๊อด วันนี้พระสังข์ถอดเงาะโว้ย ฮ่ะ ฮ่ะ ฝรั่งชอบใจ หน็อยแน่ไม่เลวเลยอ้ายแห้ว เดาะกางเกงช๊ากสกินแบ็มบูซะด้วย
พลมองดูคนใช้แก่นแก้วของเขาอย่างปลงอนิจจัง
เสือกไปเอารถใครเขามาขี่ล่ะ
เจ้าแห้วขมวดคิ้วย่น
รับประทานถามเสียใหม่ครับ รับประทานควรถามว่าซื้อมาเท่าไรดีกว่า
พลหัวเราะหึ ๆ
เดี๋ยวถีบเปรี้ยงเข้าให้เท่านั้นเอง หน้าอย่างแกจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อรถยนต์วะ
เจ้าแห้วหันมายักคิ้วกับนิกร ซึ่งนั่งยกศอกยันคางมองดูเจ้าแห้ว อย่างสนใจแกมสังเวชใจ
รับประทานฟังซีครับ เป็นชายรับประทานหมิ่นชาย
กระดิ่งทองถอนหายใจหนัก ๆ เลื่อนเก้าอี้เหล็กตัวหนึ่งออกมา
เชิญนั่งครับ คุณศักดิ์แห้ว นั่ง ๆ ๆ อย่านั่งบนพื้นเลย กางเกงช๊ากสกินจะเปื้อนฝุ่นละออง มึงน่ะแต่งตัวโก้กว่าพวกข้าแล้วจะบอกให้ อีกหน่อยมึงก็คงมีเงินสามารถซื้อตึกหลังใหญ่นี้ได้
เจ้าแห้วยกมือไหว้ ๔ สหาย แล้วนั่งลงบนเก้าอี้เหล็ก สำรวมกิริยามารยาทให้เรียบร้อย
รับประทานขออภัยครับ วันนี้รับประทานผมโก้ไปหน่อย แต่ก็จำเป็นจริง ๆ ครับ รับประทานกลัวถูกพวกคุณเตะเหมือนกัน
เจ้าคุณปัจจนึก ฯ สั่นศีรษะช้า ๆ มองดูเจ้าแห้วจากศีรษะตลอดปลายเท้า
แกไปไหนมาวะ หายไปตั้งแต่สาย คุณหญิงท่านบอกว่าแกลาไปธุระส่วนตัว
เจ้าแห้วยิ้มอย่างพากภูมิ ผายมือไปที่รถ แวนการ์ด เก๋งสีองุ่นซึ่งจอดอยู่หน้าเรือนต้นไม้
รับระทานกระผมไปที่อู่ครับ
อู่ไหน เจ้าคุณถาม
รับประทานอู่ขายรถยนต์คันนี้น่ะซีครับ
พลยกเท้าเตะหน้าแข้งเจ้าแห้วดังโป๊ก
"อย่าทะลึ่งให้มากนักอ้ายแห้ว เจ้าคุณอาไม่ใช่เพื่อนเล่นของมึง"
กิมหงวนพูดเสริมขึ้น
"แล้วแกควรจะรู้ด้วยว่า คนหัวล้านน่ะใจน้อยพูดไม่ถูกหู ท่านจะเตะปากเอ็งง่าย ๆ จะว่าข้าไม่บอก"
ท่านเจ้าคุณเม้มปากแน่น ค่อย ๆ หันหน้ามองดูเสี่ยหงวน แล้วเค้นหัวเราะ
"ฮึ เดี๋ยวฉันก็จะเตะแกเข้าให้เท่านั้นเอง วันหนึ่ง ๆ ถ้าไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับกระบาลของฉันละก้อ เห็นจะลงแดงตายแน่"
กิมหงวนยักคิ้ว
"ครับ ได้พูดเสียหน่อยแล้วสบายใจ"
..........................
ขอเชิญไปอ่านต่อที่ห้องสมุดหนังสือเก่านะครับ...
โดยคุณ : โก๋หลังวัง -
[ 2 มี.ค. 2544 , 8:57:02 น. ]
|