ส.ค.ส. 2544
พล - นิกร - กิมหงวน ตอน "กระเทยสาว"
เย็นวันนั้น ทระทาชายนายหนึ่ง เอวบางร่างน้อยใบหน้าคล้ายผู้หญิง และกิริยาท่าทางเหมือนกับพวกกระเทย แต่งกายเรียบร้อยด้วยเสื้อผ้าราคาถูก ๆ พาตัวเดินเข้ามาในบ้าน พัชราภรณ์ อย่างสงบเสงี่ยม
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง นายภควานจันทร์คนยามเก่าแก่ของท่านเจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ กำลังนั่งทอดโรตีอยู่ที่หน้าเรือนพักของเขา พอเจ้าบังแลเห็นเข้าก็ร้องถามทันที
เฮ้ ไปไหนน่ะ
ชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัว เหมือนกับคนเป็นโรคเส้นประสาท หันขวับมาทางเจ้าบังแล้วกระพุ่มมือไหว้อย่างนอบน้อม กล่าวกับนายภควานจันทร์ด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานเหมือนกับยี่เกตอนเจรจา
สวัสดีคร๊าบ บาบู บ้านนี้บ้านเจ้าคุณปัจจนึก ฯ ใช่ไหมครับ
เจ้าบังลืมตาโพลง รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากทันที เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนไหว้เขา และไหว้อย่างพินอบพิเทาเสียด้วย นายภควานจันทร์ค่อย ๆ ลุกขึ้นมองดูกระทาชายผู้นี้ด้วยความพอใจ
โอ
.ถูกแล้วคะร๊าบ อีบ้านนี้เจ้าคุณปัจจนึก ฯ ครับนาย
เจ้าหนุ่มหน้ามลยิ้มอ่อนหวาน
ผมถือจดหมายเจ้านายของผมมาให้ท่านครับ ผมจะเข้าไปพบท่านได้ไหม แหมบาบูหน้าตาคล้าย ๆ ท่านมหาตมะคาณฑีเหลือเกินครับ ถ้าบาบูผอมกว่านี้ผมคิดว่าบาบูเป็นน้องท่านมหาตมะคาณฑีเป็นแน่เชียว
นายภควานจันทร์ยืดหน้าอกขึ้นในท่าเบ่ง ใบหน้าเขาแดงระเรื่อเพราะความอิ่มใจในคำยอ ทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่า รูปร่างหน้าตาของเขาไม่ได้มีส่วนละม้ายเหมือนท่านมหาตมะคาณฑีเลย
บาบูเดินเข้ามาหา ยกมือตบบ่ากระทาชายช่างพูดเบา ๆ
อีนี้โงนมีคะร๊าบ ร้อยบาทดอกไม่ต้องเสียน่ะ แขกชอบยอคะร๊าบ
เจ้าหนุ่มกระเทยยิ้มเอียงอาย พูดเสียงยานคาง
ขอบคุณคะร๊าบ ถ้าเดือดร้อนจริง ๆ ผมจะมากราบรบกวนบาบู
เจ้าบังจุ๊ย์ปาก
โอ้
.อีนี้ฟังแล้วชื่นสะดือมาก ๆ น่ะนาย ท่านพูดเพราะจริง ๆ คะร๊าบ กู้น่ะ กู้โงนผมคะร๊าบ คนปากหวานยังงี้ดอกเบี้ยเอาทำมะไร๋น่ะ เอาเท่าไรเข้าไปเซ็นสัญญาในห้องผมได้เดี๋ยวนี้คะร๊าบ
ชายหนุ่มสะดุ้งอีกครั้งหนึ่ง มองดูเจ้าบังอย่างหวาด ๆ
ขอขอบคุณคะร๊าบ ผมยังไม่เดือดร้อนในเรื่องการเงิน ผมมีธุระมาหาเจ้าคุณปัจจนึก ฯ ครับ
เจ้าบังยิ้มแป้น
เชิญคะร๊าบ เข้าไปได้น่ะ
ยังงั้นผมกราบลาบาบูละครับ พูดจบชายหนุ่มซึ่งมีกิริยาคล้ายผู้หญิงก็ยกมือไหว้นายภควานจันทร์ เดินกระต้วมกระเตี้ยมไปตามถนนโรยกรวด
ขณะนี้คณะพรรคสี่สหาย กำลังนั่งพักผ่อนดื่มเหล้าและสนทนากันอยู่ในเรือนต้นไม้ มีพล นิกร กิมหงวน ดร. ดิเรก กับเจ้าคุณปัจจนึก ฯ และเจ้าแห้วซึ่งนั่งพับเพียบเรียบร้อยคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ข้าง ๆ
กระเทยหนุ่มยืนเมียงมองอยู่หน้าเรือนต้นไม้ รอจนนิกรหันมาเห็นเข้า นายจอมทะเล้นก็กล่าวถาม
มาหาใครอีหนู แหม
แก้มเป็นพวงน่าจูบจริงฮิ เข้ามานี่ซิ ดูเหมือนเคยรำวงกับฉันนี่นา
เจ้าหนุ่มอายม้วนต้วน เดินขึ้นมาบนเรือนต้นไม้แล้วทรุดตัวนั่งคลานเข่าเข้ามาหาคณะพรรคสี่สหาย ซึ่งพากันจ้องตาเป๋งมองดูอย่างขบขัน นอกจากเจ้าแห้วคนเดียวที่รู้สึกหมั่นไส้ เพราะเขาไม่ชอบผู้ชายลักษณะนี้
กระทาชายก้มลงกราบท่านเจ้าคุณปัจจนึก ฯ อย่างนอบน้อม
ท่านเจ้าคุณไพศาล ฯ ให้กระผมนำจดหมายมาให้พระเดชพระคุณขอรับ
กิมหงวนพูดเสริมขึ้น
เอามาให้ใครนะ
นายกระเทยหันมากราบอาเสี่ย
เจ้าคุณปัจจนึก ฯ ขอรับ
พลหัวเราะหึ ๆ กล่าวสัพยอกชายแปลกหน้า
ทำไมเธอรู้ล่ะว่าท่านผู้นี้คือเจ้าคุณปัจจนึก ฯ
อ๋อ คนที่มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เป็นพระยาพานทอง ท่านมีสง่าราศีผิดกว่าคนธรรมดานี่ครับ กระผมเห็นแวบเดียว ก็ทราบว่าท่านเป็นเจ้าคุณ
คราวนี้เจ้าคุณปัจจนึก ฯ ยิ้มแก้มแทบแตก ท่านรู้สึกรักใคร่เอ็นดูเจ้าหนุ่มช่างพูดคนนี้ทันที
ถูกแล้ว ฉันคือพระยาปัจจนึกพินาศ
นิกรพูดทะลุกลางปล้อง
สงสัยว่าเธอสังเกตหัวล้านละกระมัง ใคร ๆ ก็รู้ว่าท่านเจ้าคุณปัจจนึก ฯ หัวล้านเหมือนลูกมะอึก
ท่านเจ้าคุณหันมาทำตาเขียว
โธ่
..เดี๋ยวพ่อฟาดกบาลด้วยขวดตราขาวนี้เลย............
ไปอ่านต่อในห้องสมุดนะครับ..
โดยคุณ : โก๋หลังวัง -
[ 5 ม.ค. 2544 , 17:22:30 น. ]
|