|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮฮากับสามเกลอ |
.....พล นิกร กิมหงวน ต่างรู้สึกสนใจในเรื่องนี้มาก นิกรได้กล่าวถามผู้บังคับการ ร.ล. ประจวบฯ
"พจน์--แกเข้าใจว่า เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้มันมาจากไหน?"
เสี่ยหงวนเสริมขึ้นทันที
"มาจากเมืองจีนน่า เชื่อเถอะ ในทะเลจีนยังมีมังกรขนาดนี้อยู่อีกหลายตัว ชาวจีนถือกันว่ามังกรเป็นสัตว์ประเสริฐ ประวัติของมังกรแกก็คงได้ยินได้ฟังมามากไม่ใช่หรือ?"
"ถูกแล้ว แต่โดยมากเราเชื่อกันว่ามันเป็นสัตว์สมมุติ"
"ไม่ใช่สมมุติ" กิมหงวนคัดค้าน "เตี่ยอั๊วแกเองเคยเห็นมากับตา อ้า-เมื่อสี่สิบปีที่แล้วมานี้ เวลานั้นอั๊วพึ่งมีอายุได้ยี่สิบปี"
พล นิกร พจน์หัวเราะลั่น
"พอ-อ้ายเสี่ย" พลพูดพลางหัวเราะพลาง "เพียงแต่แกเริ่มต้นเรื่อง เราก็ยิ่งแน่ใจว่ามังกรเป็นสัตว์สมมุติ"
กิมหงวนขมวดคิ้วย่น
"แล้วกัน นี่แกเข้าใจว่ากันโกหกยังงั้นรึ?"
"อ๋อ--ทั้งเข้าใจและมั่นใจทีเดียว มีอย่างรึวะ ดันพูดออกมาได้ แกอายุเท่าไรวะหงวน?"
อาเสี่ยจุ๊ย์ปาก
"ฟังให้มันตลอดก่อนซีโว้ย อย่าพึ่งขัดคอซีน่า ที่กันว่าเวลานั้นอั๊วพึ่งมีอายุได้ยี่สิบปีน่ะ เป็นคำที่เตี่ยเล่าให้กันฟัง"
นายพัชราภรณ์กลืนน้ำลายเอื๊อก
"อ๋อ-ยังงั้นรึ?"
"ก็ยังงั้นน่ะซิลูก" กิมหงวนพูดหน้าตาเฉย
พลทำคอย่น
"ทะลึ่งละ ไหน-เล่าต่อไปซิ เรื่องโกหกขนาดสี่ดาวน่ะ กันชอบฟังเหมือนกัน"
"ปู้โธ่ ให้ตายโหงตายห่าซิเอ้า เตี่ยแกเล่าให้ฟังจริงๆ ถ้าเรื่องนี้โกหก เตี่ยแกก็โกหก ไม่ใช่กันโกหก"
ร.อ. ลักษณะปรีชาพูดขึ้นเบาๆ
"คุณลองเล่าซีครับ เตี่ยคุณเคยพบมังกรหรือครับ?"
อาเสี่ยยิ้มเล็กน้อย
"ครับ-ถูกแล้ว แกเล่าให้ผมฟังว่า เวลานั้นเรือกลไฟยังไม่มี การขนส่งทางน้ำระหว่างเมืองไทยกับเมืองจีน ต้องใช้เรือสำเภามีเสาใบขนาดใหญ่"
นิกรหัวเราะก้าก
กิมหงวนค้อนปะหลับปะเหลือก แล้วบรรยายเรื่องมังกรต่อไป
"เตี่ยเล่าว่า เวลานั้นแกเป็นไต้ก๋งเรือใบลำหนึ่งชื่อ อ้า-ง่า-เกี้ยมซึงตีมารู เดินระหว่างซัวเถา-กรุงเทพฯ"
ผู้บังคับการหนุ่มหัวเราะลั่น
"ชื่ออะไรนะครับ?"
"เกี้ยมซึงตีมารูครับ มีระวางขับน้ำสองร้อยห้าสิบตันกร๊อส เป็นเรือของบริษัทตึงนั่งเกี๊ยแอนด์โก"
"ทำไมถึงชื่อเหมือนเครื่องจันอับล่ะครับ?"
กิมหงวนอมยิ้มแก้มตุ่ย
"เพราะประธานกรรมการของบริษัท เป็นพ่อค้าเครื่องจันอับที่ใหญ่โตที่สุดในประเทศจีนครับ มีเรืออยู่ห้าลำด้วยกัน เกี้ยมซึงตีมารู ตังกวยแฉะมารู เกี้ยมฮ่วยโป๊มารู ข้าวพองมารู"
"เอ๊ะ!" พจน์อุทาน "ข้าวพองน่ะภาษาไทยนี่คุณ"
"ครับถูกแล้ว ผมนึกคำว่าข้าวพองไม่ออก เลยใช้คำไทยแทน"
"อ้อ--แล้วอีกลำหนึ่งล่ะครับ?"
พออาเสี่ยขยับจะพูด นิกรก็ชิงพูด
"เก๋าเจ๊งมารู"
กิมหงวนสะดุ้งโหยง
"เรือเตี่ยแกน่ะซี เก๋าเจ๊งมารู" แล้วเขาก็หันมาพูดกับ ร.อ. ลักษณะปรีชา "อีกลำชื่อจั้บกิ๊มมารูครับ"
พลหัวเราะลั่น
"นึกอะไรไม่ผิด อย่างไรก็ชื่อนี้"
เสี่ยหงวนทำตาปริบๆ มองดูพล
"ทำไมถึงเสือกรู้ล่ะ?"
"รู้ซีวะ เพราะเครื่องจันอับเท่าที่แกรู้จัก มันก็มีอยู่เท่านี้"
กิมหงวนยิ้มแห้งๆ.....
All contents in this web site are intended for private use and educational purpose only. Our main objectives are to promote SamGler to cyberspace surfers and to memorize Por Intalapalit, one of the greatest writers in Thai fiction history.