J26: มุขตลกสามเกลอเรื่อง "พ่อแสนงอน" สำนักพิมพ์ ผดุงศึกษา
ช่วยขบร่วมขันโดย: คุณ Siriwat Sethasidumrong
เกริ่นเรื่อง: เนื่องจากสามเกลอของเราได้เที่ยวกินเหล้ากันอย่างหัวหกก้นขวิดแล้วขับรถอย่างหวาดเสียว จึงถูกตำรวจจับไปนอนโรงพักหนึ่งคืน เดือนร้อนถึงเจ้าคุณลูกมะอึกต้องมาประกันตัว เจ้าคุณปัจจนึกฯจึงวางแผนให้สามเกลอแตกคอกันหวังว่าจะให้เลิกเที่ยว โดยสมรู้ร่วมคิดกับบรรดาท่านผู้ใหญ่ทั้งหลายและศรีภรรยาของสามเกลอ แต่แผนก็แตกเนื่องจากพลแอบไปได้ยิน นันทา และ ประไพคุยกัน และก็ได้ไปปรึกษากับเพื่อนทั้งสอง และตกลงกันว่าจะแกล้งทำเป็นโกรธกันจริงๆ ทีนี้คนอื่นอยากจะเห็นกับตาว่าสามเกลอได้โกรธกันจริงๆ จึงได้นัดซ้อมเครื่องสายกัน


............เจ้าคุณวิจิตรฯ กลืนน้ำลายเอื๊อก ทำหน้าตาบ้องแบ๊วนึกหาคำตอบ เจ้าคุณปัจจนึกฯ ไหวทันก็รีบตอบแทน

“เจ้าคุณวิจิตรฯ ท่านหมายความว่า ไม่ควรจะนัดซ้อมเครื่องสาย”

เจ้าคุณวิจิตรฯ ถอนหายใจโล่งอกราวกับยกภูเขาออกจากอกท่าน

“แฮ่ะ-ถูกแล้วกิมหงวน เจ้าคุณประสิทธิ์ฯ ไม่นัดเล่นเครื่องสายก็คงไม่มีเรื่องราวอะไร”

อาเสี่ยมองดูหน้ากระดิ่งทอง ต่างซ่อนยิ้มไว้ในหน้า ขณะคุณหญิงประสิทธิ์ฯ นำนายพัชราภรณ์กับนันทา นวลละออกและประไพเดินมาในห้อง พอพลแลเห็นเพื่อนเกลอทั้งสอง เขาก็แกล้งทำกิริยาฮึดฮัด คุณหญิงประสิทธิ์ฯกับนันทาจับแขนไว้คนละข้าง

เจ้าคุณยกมือเกาศีรษะแกร็กๆ

“นี่-อ้ายสามคน ฟังทางนี้ แกจะต้องคืนดีกันเหมือนอย่างเดิมเข้าใจไหม โกรธกันมาสามสี่วันพอแล้ว เอา-จับมือกันเสีย เจ้าหงวนกับเจ้าพลจับมือกันเข้าอย่าร่ำไร”

นายพัชราภรณ์เค้นหัวเราะ

“เสียใจครับคุณลุง ถ้าผมจะคบอ้ายเสี่ยเป็นเพื่อนอีก ผมคบหมาดีกว่า”

เสี่ยหงวนสะดุ้งพูดขึ้นทันที

“โธ่-เดี๋ยวพ่อโกรธจริงๆเลย เอ๊ย-ไม่ใช่ประเดี๋ยวพ่อเตะเลย พับผ่า อย่านะโว้ยอย่ามาดูถูกคนอย่างข้าไม่ได้นะโว้ย”

“ถุย! อ้ายจ้ำจ๊วก”

“แกอ้ายบวกสอง” กิมหงวนตอบทันทีทันควัน

“แก อ้ายย่องตอด”

อาเสี่ยยิ้มแหยๆ “แก อ้ายบอดวัดสามปลื้ม”

กิมหงวนหัวเราะ

พลยกมือชี้หน้าอาเสี่ยแล้วตอบโดยเร็ว

“แก ชอบดื่มตลอดศก”

“แก สกปรกตลอดชาติ”

พลโต้คารมอีก

“แก ขี้ขลาดแต่โม้”

อาเสี่ยยักคิ้วแผลบ แล้วตอบพล

“แก คุยโตแต่ปาก”

“แก ขี้กลากกินพุง”

คราวนี้เสี่ยหงวนทำหน้ากะเรี่ยกะราดชอบกล นึกหาคำพูดที่เหมาะแล้วตอบพล

“แก ยุ่งอยู่กับเมีย”

“แก เหี้ยหางแดง”

กิมหงวนทำคอย่นหลับตาปี๋ “แก แร้งกระพือปีก”

พลว่า “แก ฉีกขวานฟาด”

อาเสี่ยเถียง “แก ราชครึงเครา”

พล “แก ทุ่งหมาหลง”

อาเสี่ย “แก แกซิวะ ดงช้างข้าม”

“แก ง่ามเทโพโว้ย” พลพูดยิ้มๆ

เสี่ยหงวนเอ็ดตะโรลั่น “แก ชะโดตีแปลงเอ้า”

เจ้าคุณประสิทธิ์ฯ กระโจนเตะเสี่ยหงวน และเจ้าคุณปัจจนึกฯ กระโดดเตะพลทันที เสียงดังป้าบพร้อมกัน

“ฉันนึกแล้วไม่มีผิด” เจ้าคุณปัจจนึกฯ คำรามจ้องมองดูสองเกลอด้วยแววตาถมึงทึง “ไปๆมาๆ แกก็มาลงเอยที่กบาลฉัน”..........