|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮฮากับสามเกลอ |
.............................คณะพรรคสี่สหาย และท่านผู้ใหญ่ยืนรวมกลุ่มกันอยู่ข้าง ๆ รถ "คาดิลแล็ค" เก๋ง ทันใดนั้นเอง สุภาพบุรุษในวัยกลางคนคนหนึ่งแต่งสากลชุดช๊ากสกินสีขาวได้วิ่งลงมาจากตึกใหญ่ลงมาที่รถ "คาดิลแล็ค" เก๋ง เขาคือนายเหียก ยกผ่าง เจ้าของคฤหาสน์ "กิเลนทอง" นี่เอง
กิมหงวนโบกมือให้เพื่อนพ่อค้าของเขา
"เฮ้ - สวัสดีโว้ย"
เหียกยิ้มแป้น เขายกมือไหว้ท่านผู้ใหญ่และคณะพรรค ๔ สหายอย่างนอบน้อม และกล่าวคำปฎิสันถารน่าฟัง
"เชิญครับ เชิญบนตึกเถอะครับ ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านกรุณามาตามที่ผมเชิญ"
เสี่ยหงวนยกมือตบหลังนายเหียกค่อนข้างแรง จนกระทั่งนายเหียกไอแค็ก ๆ แล้วอาเสี่ยก็กล่าวแนะนำ "ท่านผู้นี้ คือพระยาปัจจนึกวิปลาสอาของกัน"
เจ้าคุณปัจจนึก ฯ ทำคอย่น
"ปัจจนึกพินาศโว้ย ไม่ใช่ปัจจนึกวิปลาส แล้วกัน....ปัจจนึกวิปลาสน่ะแปลว่า ข้าศึกเสียสติหรือวิกลจริต ปัจจนึกพินาศแปลว่าข้าศึกพ่ายแพ้"
เสี่ยหงวนหัวเราะ กล่าวกับนายเหียกต่อไป
"ท่านคือพระยาปัจจนึกพินาศ นั่น.....พระยาประสิทธิ์ขะยาสาด"
" เฮ้ย !"
เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ ตวาดแว๊ด
"มีอย่างที่ไหนวะ พระยาประสิทธิ์ขะยาสาด ประสิทธิ์นิติศาสตร์จ้ะ พ่อหงวน แกอย่าพยายามเปลี่ยนราชทินนามของฉันหน่อยเลย"
กิมหงวนยิ้มให้เพื่อนพ่อค้าของเขา และผายมือมาทางคุณหญิงวาด
"สุภาพสตรีบรรดาศักดิ์ผู้นี้ คือคุณหญิงวาดหรือคุณหญิงประสิทธิ์นิติศาสตร์ ท่านผู้ใหญ่ทั้งสามเท่ากับเป็นญาติผู้ใหญ่ของกันเอง"
คุณหญิงวาดยกมือจับซิ่นยกทั้งสองข้าง แล้วย่อตัวลงทำท่าเหมือนถวายคำนับ
"ดิฉันเป็นคุณหญิงพานทองที่ได้รับพระราชทานตราตั้งจากล้นเกล้า ฯ รัชกาลที่ ๖ ไม่ใช่คุณหญิงตั้งเองนะคะ"
นายเหียกยกมือไหว้
"ครับ ผมทราบแล้วครับ"
"อุ๊ย ดีใจจัง ทราบได้อย่างไรคะ"
ท่านพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน พยายามทำท่าให้น่าเอ็นดูเหมือน ออเดรย์เฮบเบิน ในเรื่อง "โรมรำลึก" ที่ท่านไปดูมาเมื่อบ่ายวานนี้
"ทราบจากบุคคลิกของคุณหญิงน่ะซีครับ"
"หรือคะ อ้า......ดิฉันชื่อวาดค่ะ แต่เสี่ยจะเรียกดิฉันว่าคุณหญิงแอนน์ก็ได้"
"ปู้โธ่"
เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ ปลงอนิจจัง
"หน้าตาคุณหญิงยังกะม้าแข่ง สังวรตัวเสียบ้างซีคุณหญิงจ๋า"
"เอ๊ะ พิลึกจริงเชียว ทีตัวละก็อยากเป็นพระเอกหนังแกงกะหรี่เป็ด ทำเดินแอ๊คอ๊าทให้เหมือนหมอนั่น เชอะแกงกะหรี่เป็ดหัวมันล้านเมื่อไร"
ดร.ดิเรกกลืนน้ำลายเอื๊อก
"แกงกะหรี่เป็ดน่ะใครกันครับ"
"อ้าว - ก็จ้าวพระเอก "โรมรำลึก" น่ะซี"
เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างครื้นเครง นายแพทย์หนุ่มทำหน้ากระเรี่ยกระราดชอบกล เขามองดูหน้าคุณหญิงวาดแล้วพูดพลางหัวเราะพลาง
"เกรเกอรี่ เป็ค ครับ คุณอา ไม่ใช่แกงกะหรี่เป็ด"
คุณหญิงวาดค้อนควับ
"นั่นแหนะ อย่ามาค่อนขอดหน่อยเลยวะ อาไม่เคยเรียนภาษาฝรั่ง ออกเอ๊กเซ่นไม่ใคร่ถูก อ้ายเราสู้อุตส่าห์ถามอ้ายกรดูแล้วว่า พระเอกคนนั้นมันชื่อแกงกระหรี่เป็ดใช่ไหม อ้ายกรบอกว่าใช่อย่างหน้าตาเฉย คนชิบหายทำให้เราขายหน้าคุณเหียกแต๋"
นายเหียก ยกผ่างสะดุ้งเหมือนถูกเข็มแทง
"ประทานโทษครับคุณหญิง ผมชื่อนายเหียก ยกผ่างครับ ไม่ใช่เหียกแต๋"
คุณหญิงยิ้มเจื่อน ๆ
"หรือคะ ขอโทษเถอะค่ะ ดิฉันนึกว่าคุณชื่อเหียกแต๋เสียอีก"
"มิได้ครับ ผมชื่อเหียก ยกผ่าง"
คุณหญิงวาดทำตาหวาน แล้วพูดกับเศรษฐีใหญ่อย่างกันเอง
"พ่อหงวนเขาเล่าให้ดิฉันฟังว่า เมื่อก่อนนี้คุณก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร เดินเตะฝุ่นตั้งห้างแบกะดินขายของโปเกอยู่แถวเวิ้งนครเขษม ต่อมาคุณเข้าขาญี่ปุ่นได้ คุณยกน้องสาวและพี่สาวคุณให้เป็นเมียนายพลโยกูซีวะ คุณก็ร่ำรวยเงินทองไหลมาเทมา เพราะคุณเป็นผู้ซื้อของให้กองทัพญี่ปุ่น"
กิมหงวนโกรธจนตัวสั่น ร้องขึ้นด้วยเสียงอันดัง
"เอา - เอา - สวดใหญ่ ผมเล่าให้คุณอาฟัง แล้วคุณอามาเล่าให้นายเหียกเขาฟังเช่นนี้ นายเหียกเขาก็ลำดับปู่ย่าตายายผมแย่ซีครับ"
คุณหญิงวาดค้อนควับ
"หนอย - ยังจะมาขึ้นเสียงอีก หรือไม่จริงล่ะ ทุกคนที่ยืนอยู่ในที่นี้ย่อมเป็นพยาน คนเราเมื่อพูดแล้วไม่ต้องกลัว เมื่อกลัวแล้วก็อย่าพูด"
นายเหียกยิ้มให้เสี่ยหงวน
"กันไม่โกรธแกหรอกหงวน เพราะแกพูดความจริง การสร้างตัวเองโดยลำแข้งของเรา ไม่ใช่เรื่องที่น่าอับอายและอดีตที่ยากจนของคนเราไม่จำเป็นจะต้องปิดบังคนอื่น รัฐมนตรีบางคนท่านเคยย่ำต๊อกมาแล้ว พ่อค้าบางคนที่เป็นเศรษฐีก็เคยเป็นกรรมกร อด ๆ อยาก ๆ นอนข้างถนนมาแล้ว"
อาเสี่ยหัวเราะเสียงปร่าชอบกล เขารีบแนะนำนายเหียก ยกผ่าง ให้รู้จักกับเพื่อนเกลอของเขา.............
All contents in this web site are intended for private use and educational purpose only. Our main objectives are to promote SamGler to cyberspace surfers and to memorize Por Intalapalit, one of the greatest writers in Thai fiction history.