---

---

ข้าพเจ้าภูมิใจที่เป็นลูก ป. อินทรปาลิต

เมื่อข้าพเจ้าได้ทราบจากน้องสาวและน้องเขยว่า พ่อได้จากพวกเราไปแล้ว เมื่อวันที่ ๒๕ ก.ย. ๑๑ นั้น ข้าพเจ้าแทบไม่เชื่อหูตัวเอง จริงอยู่ ความตายของพ่อเป็นสิ่งที่พวกเราคิดว่าจะต้องมาถึงแน่ เพราะอาการป่วยจากโรคเบาหวานและโรคแทรกอื่นๆของท่าน แต่ใครเลยจะนึกว่ามันจะมาพบกับเราเร็วเช่นนั้น ก็วานนี้เองข้าพเจ้าและภรรยายังไปเยี่ยมท่านอยู่เลย และอาการก็ยังไม่มีวี่แววแห่งมรณะประการใด

อย่างไรก็ตาม ความจริงย่อมเป็นความจริงเสมอ ข้าพเจ้ารีบไปกราบเคารพศพพ่อทันที และได้แจ้งข่าวไปยังญาติพี่น้องทั้งหลายเท่าที่นึกออกในขณะนั้น ในที่สุดข้าพเจ้าก็ได้สูญเสียพ่อที่แสนดีแสนประเสริฐของข้าพเจ้าไปแล้ว พ่อผู้ซึ่งเมื่อมีชีวิตอยู่ ได้มีความห่วงใยของข้าพเจ้า ตั้งแต่ข้าพเจ้ายังเด็ก จนกระทั่งได้จากอกท่านไปแล้ว ท่านก็ยังห่วงอยู่เสมอ แม้ในบั้นปลายชีวิตของท่าน

หน้าที่การงานในต่างจังหวัดของข้าพเจ้าจะบังคับให้ท่านกับข้าพเจ้าต้องห่างไกลกันไปบ้าง แต่พ่อก็ยังจดหมายไปถามทุกข์สุขของข้าพเจ้าเสมอ และทุกครั้งที่มากรุงเทพฯ ข้าพเจ้าก็ไปเยี่ยมท่านเสมอ

ในระยะ ๖ เดือนสุดท้าย ที่ท่านอยู่โรงพยาบาลบ้างบ้านบ้างนั้น ข้าพเจ้าจำต้องขอย้ายเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ เพราะต้องการให้ได้ใกล้ชิดกับพ่อ แต่ไม่ทันไรพ่อก็รีบจากไปเสียก่อน แต่เมื่อพ่อจากไปนั้นพ่อได้ทิ้งอะไรไว้ให้ข้าพเจ้าหลายอย่าง พ่อยังไม่ตายจากข้าพเจ้าไปทีเดียวหรอก ข้าพเจ้าอ่านหนังสือพิมพ์หลายฉบับที่ลงข่าวเกี่ยวกับความตายของพ่อล้วนแต่แสดงความอาลัยอาวรณ์ สรรเสริญผลงานของท่าน

แม้พ่อเคยพูดหลายครั้งว่างานของพ่อส่วนมากเป็นเรื่องไร้สาระ อ่านกันแล้วก็ทิ้ง แต่คนอื่นไม่มีใครคิดเช่นนั้น ข้าพเจ้าก็ไม่เคยคิดอย่างที่พ่อว่าเลย เพราะอย่างน้อยข้าพเจ้าก็เป็นนักอ่านหนังสือที่ฉกาจคนหนึ่ง แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธผลงานของพ่อ ยิ่งชุดสามเกลอแล้ว ข้าพเจ้าอ่านด้วยความสนุกทุกเรื่อง เมื่อพ่อตายข้าพเจ้าก็ได้ทราบว่า นอกจากข้าพเจ้า คนผู้ใหญ่ส่วนมากถ้าไม่ทำเสแสร้งแล้ว ยากจะปฏิเสธผลงานของพ่อได้

ข้อนี้นักประพันธ์หลายท่านก็ได้เขียนสดุดีไว้ ซึ่งข้าพเจ้าขอกราบด้วยความสำนึกในพระคุณยิ่ง โดยเฉพาะนักประพันธ์สตรีชื่อดังหลายท่าน ซึ่งข้าพเจ้าคิดว่าท่านเหล่านั้นอยู่คนละโลกกับพ่อก็ได้ยกย่องงานของพ่อด้วย อนุสรณ์ ป.อินทรปาลิต ที่ท่านได้อ่านโดยผลงานจากนักประพันธ์ ศิลปิน และท่านผู้มีเกียรติทั้งหลายนี้ ล้วนมีคุณค่าและสรรเสริญยกย่องพ่ออยู่แล้ว ข้าพเจ้าไม่จำต้องเขียนอะไรมากนัก สิ่งเดียวที่ข้าพเจ้าต้องการกล่าวก็คือ ข้าพเจ้าภูมิใจที่เกิดเป็นลูกของพ่อ ภูมิใจที่ประจักษ์ว่าผลงานของท่านนั้นเป็นที่ยอมรับนับถือกันอย่างกว้างขวางในบรรณพิภพ ภูมิใจที่พ่อเป็นนักประพันธ์อาชีพอย่างแท้จริง โดยไม่มีอาชีพอื่นเลย ภูมิใจที่เมื่อสิ้นชีวิตไปแล้ว ป.อินทรปาลิต มีแต่ผู้ยกย่องสรรเสริญ ภูมิใจที่พ่อไม่เคยเบียดเบียนใครเลย

ขอให้วิญญาณของพ่อจงไปสู่สุขคติเถิด สวรรค์บนดินอาจจะห่างไกลพ่อ แต่ข้าพเจ้าคิดว่า สวรรค์ชั้นฟ้าได้เปิดต้อนรับพ่อแล้ว จงเป็นสุขเถิด ป.อินทรปาลิต นักประพันธ์ผู้ยิ่งใหญ่ อย่างน้อยก็ในทรรศนะของข้าพเจ้าผู้เป็นลูก …

ฤทัย อินทรปาลิต