J22: จากตอน "เจ้าพ่องูเห่า"
ช่วยขบร่วมขันโดย: คุณสามเกลอขี้มาว

...............นิกรล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบห่อกระดาษห่อหนึ่งออกมาแก้ออก ภายในห่อคือเม็ดแตงโมหรือเม็ดกวยจี๊ นายจอมทะเล้นหยิบเม็ดกวยจี๊ขึ้นมาขบเพาะๆ อาเสี่ยเห็นเข้าก็หยิบไปกินบ้าง

งูจงอางตัวหนึ่งยาวประมาณ 2 เมตรเศษ ค่อยๆ เลื้อยเข้ามาหาคณะพรรคสี่สหาย ทุกคนยกเว้นเจ้าแห้วถอยหลังกรูด เจ้าแห้วร้องตวาดลั่น

"อ้ายตูบ เฮ้ - อ้ายนี่ชักรุ่มร่ามใหญ่ แขกเขากำลังคุยกับท่านอาจารย์ไม่ใช่หรือ ตะกละตะกลามสิ้นดีเชียว คงจะอยากกินเม็ดกวยจี๊ละซี"

เจ้าจงอางที่ชื่อเหมือนหมาหยุดชะงัก ค่อยๆ ชูคอขึ้นแลบลิ้นแผล็บๆ น่ากลัว นิกรนัยน์ตาเหลือกลาน กล่าวถามท่านอาจารย์ทันที

"ดุไหมครับท่านอาจารย์"

ชายชราหัวเราะ

"ไม่ต้องกลัวหรอกนะ มันไม่ทำอะไรพวกคุณหรอก งูตัวนี้ค่อนข้างจะตะกละตะกลามอยู่สักหน่อย เห็นใครกินอะไรไม่ได้"

นายจอมทะเล้นยกมือผลักคอเจ้าจงอางเบาๆ

"ออกไปห่างๆ หน่อยเถอะวะอ้ายเปรต ลิ้นของมึงน่ากลัวเหลือเกิน อ้าวๆ ยิ่งว่ายิ่งขยิกเข้ามา เฮ้ย - ไม่เอาน่า"

กิมหงวนยิ้มแห้งๆ

"ลองให้มันกินกวยจี๊สักเม็ดซีวะ อ้ายกร"

นิกรรีบขบเม็ดกวยจี๊เม็ดหนึ่งแล้วยื่นส่งให้เจ้างูใหญ่ อ้ายตูบอ้าปากงับเม็ดกวยจี๊เคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย แล้วมันก็เลื้อยปราดขึ้นมาขดบนตักนายจอมทะเล้น เป็นการประจบประแจงและชอบอกชอบใจที่เขาให้มันกินเม็ดแตงโม

เจ้าคุณปัจจนึกฯ หัวเราะอย่างขบขัน

"ฮะ ฮะ เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เพิ่งเคยเห็นงูกินเม็ดกวยจี๊วันนี้เอง ชอบกลโว้ย มีแต่กินหนูคางคกและสัตว์เล็กๆ ต่างๆ"

ลุงอ่ำพูดเสริมขึ้น

"ผมเลี้ยงมันเหมือนกับลูกหลานครับเจ้าคุณ งูที่บ้านผมประมาณ 100 ตัว กินอาหารเช่นเดียวกับผม และถ้าเป็นตัวเมียก็ชอบของเปรี้ยวเค็ม เช่น มะยมดอง มะดันจิ้มกะปิ พุทรา มะขามหรือมะปรางดิบ กระท้อนทรงเครื่องหรือส้มโออะไรเหล่านี้"

นิกรน้ำลายสอ

"คุยเรื่องอื่นเถอะครับคุณลุง ผมชักน้ำลายไหลเสียแล้วละซี อ้ายตูบนี่น่ะคงจะชอบเม็ดกวยจี๊นะครับ"

ชายชราพยักหน้า

"ทุกตัวแหละครับ แต่ก่อนผมซื้อให้มันกินวันละกิโลแทบทุกวัน กลางคืนขบกันเพาะแพะๆ จนผมรำคาญนอนไม่หลับเลยไม่ได้ซื้อให้มันกินนานแล้ว".....