---

---

ท่ามกลางฤดูร้อนอันน่าเบื่อหน่าย บรรดาท่านที่มีอัฐเหลือใช้ก็ไปพักผ่อนตากอากาศกันตามอัธยาศัย แต่คนจนอย่างผมหรือท่านผู้อ่านบางท่านไม่เคยสนใจในเรื่องดินฟ้าอากาศ จะร้อนจนเหงื่อไหลวันละปิ๊บก็ทนได้ จะหนาวจนน้ำลายในปากบ้วนออกมาเป็นก้อนน้ำแข็งก็ทนได้ หรือฝนจะตกจนกระทั่งข้าวของสัพเพเหระจะเปียกฝนผมก็ทนได้ รวมความแล้วคนจนต้องอดทน ต้องกินง่ายนอนง่าย มีชีวิตอย่างที่ท่านที่มีเงินมีความเป็นอยู่อย่างผมเพียงวันเดียว ก็ต้องไปหาหมอ หรืออาจจะเท่งทึงเองง่ายๆ

หน้าร้อนผมขี่ม้าอยู่กับบ้าน เสื้อไม่ต้องใส่ ทุ่นเงินค่าผงซักฟอกที่กำจัดสิ่งสกปรก เพื่อนฝูงมาหา ก็ขี่ม้าลงบันไดไปรับเพื่อนที่ประตูรั้ว การนุ่งผ้าขาวม้าเป็นการประหยัดเสื้อผ้าได้เป็นอย่างดี ลมพัดเย็นสบายเหมือนกลางแจ้ง น่าดูกว่า……เข้าทีกว่า นุ่งกางเกงในหรือกางเกงลิง

หน้าฝนผมเลิกขี่ม้าเปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้น แต่เสื้อไม่ใส่ ถ้ามีธุระไปนอกบ้านก็สวมเสื้อยืดเข้าสักตัว สวมรองเท้ายางฟองน้ำ แล้วผมก็ไปได้ทุกแห่งทั่วพระนคร และ ธนบุรี ฝนตกก็เดินตากฝนเล่นเย็นๆ ใจ ถ้าทนหนาวไม่ไหว ก็แวะก๊งสักแก้ว ดื่มกรุ๊บ หยิบมะดันใส่ปากสักสองสามชิ้นเท่านี้ก็สบายใจ พูดถึงของเปรี้ยวผมชักน้ำลายไหล มะดันกะปิหวาน ซอยหอมใส่มากๆ แก่พริกขี้หนูหน่อย กินแล้วซี้ดซาดดีนะครับ มะม่วงน้ำปลาหวานก็ยอด แต่ถ้าโดนมะม่วงที่เปรี้ยวจัด เราต้องเสียน้ำลายมาก เวลาเคี้ยวเข็ดฟัน ว้า….เขียนอย่างนี้ ผมน้ำลายไหลจริง ๆ ผมว่าคุณผู้อ่านก็คงมีความรู้สึกเหมือนอย่างผม มะขามอ่อนหรือมะปรางดิบจิ้มกะปิหวาน ก็เรียกน้ำลายดีครับ ซี้ด….มะยมจิ้มพริกกะเกลือก็อร่อย เรื่องของเปรี้ยวผมชอบทั้งนั้น

หน้าหนาว ผมสวมเสื้อ นุ่งกางเกงขายาว แต่ไม่ถึงกับต้องใส่เสวตเต้อรหรือแจ๊กเกตหนังอะไรเหล่านี้ เพราะผมไม่มีเงินซื้อนั่นเอง ตอนเย็นกินเหล้าเข้าไปสักครึ่งขวดมันก็หายหนาวไปเอง

ตั้งแต่ผมเปิดโอกาสให้แฟน "ศาลาโกหก" จดหมายกับผมเป็นส่วนตัว ปรากฎว่า มีแฟนของผมไม่น้อยได้กรุณาจดหมายไปถึงผม ซึ่งผมก็ตอบให้ทราบทุกรายไป แต่บางคนไม่บอกตำบลที่อยู่ ผมก็จนใจไม่ทราบว่า จะตอบจดหมายส่งไปที่ไหน

"ศาลาโกหก" ฉบับ "วิญญาณดอกประดู่" ผมบอกกับคุณๆ ว่า ผมจะย้ายบ้านใหม่ แต่ยังก่อนครับ เศรษฐกิจของผมยังไม่ไดี พูดกันอย่างเปิดอก ก็คือว่ายังไม่มีเงินต้องรอไปก่อน ฉะนั้น ท่านผู้ใดต้องการติดต่อกับผมเป็นส่วนตัว กรุณาส่งจดหมายไปที่เดิมคือ

๖๗/๑๑ ซอยอัมภัพพนา ข้างวัดบางเสาธง ถนนจรัลสนิทวงศ์ ธนบุรี

ผมรู้สึกภาคภูมิใจอย่างยิ่ง ที่ผมได้มีโอกาสรับใช้ท่านผู้อ่านไปหลายท่าน จากการติดต่อกันทางจดหมาย เป็นต้นว่า ช่วยให้คำแนะนำเกี่ยวกับปัญหาชีวิตของท่าน ตอบเรื่องราวบางอย่างที่เป็นประโยชน์แก่ท่าน ผมยินดีติดต่อกับคุณๆ เสมอ และไม่จำเป็นต้องสอดแสตมป์ไปให้ผม

"ศาลาโกหก" ฉบับ "วิญญาณดอกประดู่" ผมเขียนเป็นพิเศษ เพื่อเทิดทูนเกียรติทหารเรือไทย ถ้าท่านยังไม่ได้อ่านก็โปรดรีบซื้อไว้ เพราะปรากฎว่า จำหน่ายขายดีกว่าตอนอื่นๆ ภาพเรือปก ร.ล.ธนบุรี งามหรู ฝีมือ "อาภรณ์" น้องชายของผมเอง เป็นช่างเขียนคนเดียวที่เขียนสามเกลอได้ถูกต้องตามความประสงค์ของผม

มีท่านผู้อ่านหลายคนเขียนจดหมายไปสวดผมว่า หน้า "กวีโวหาร" ของผม ผมมักจะเขียนเละๆ เทะๆ บางทีก็ใช้ศัพท์สะแลงไม่สมกับเป็นบทกวี ขอให้ผมเขียนร้อยกรองที่ไพเราะให้สมกับเป็นกวีสักหน่อย

ความจริง ผมเป็น กี วี. ไม่ใช่กวี แต่เพื่อให้เป็นไปตามความปรารถนาของท่าน ผมจึงขอเสนอโคลงสี่สุภาพที่พอเป็นโล้เป็นพายให้แก่ท่านในฉบับนี้ ถ้าท่านชอบก็ขอบคุณ ถ้าไม่ชอบก็ขอบใจ

ขออวดตัวสักหน่อยเถอะครับ ผมคือเหลนของเหลนของเหลนท่าน "ศรีปราชญ์" แต่จะให้ผมแต่งให้ดีเหมือนคุณทวดของปู่ทวดของทวดของปู่ทวดของทวดผมย่อมเป็นไปไม่ได้

สวัสดี

ป.อินทรปาลิต
พ.ศ.๒๕๐๙