|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮฮากับสามเกลอ |
.........ก่อนที่คุณหญิงวาดจะพูดว่ากระไร เจ้าแห้วก็เดินลอยหน้าออกมา มือซ้ายถือน้ำอัดลม มือขวาถือพานเงินเล็ก ๆ ใส่หมากพลู เจ้าแห้วนั่งทรุดตัวคุกเข่ายื่นพานหมากให้คุณหญิงวาด แล้วส่งขวดน้ำอัดลมแช่เย็นให้ท่านเจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ คุณหญิงวาดยิ้มให้เจ้าแห้วคนใช้เก่าแก่ของท่านแล้วถามว่า
"อ้ายแห้ว ปีนี้เอ็งอายุเท่าไรแล้ววะ"
เจ้าแห้วนิ่งคิดแล้วตอบนอบน้อม
"รับประทาน ๓๒ ครับ"
คุณหญิงวาดจุ๊ปาก
"ยังไงกันวะ ปีกลายข้าถามเอ็ง เอ็งก็บอกว่าอายุเอ็ง ๓๒ นี้ข้าถามเอ็งอีก เอ็งก็บอกว่า ๓๒ อีก"
เจ้าแห้วขมวดคิ้วย่น
"รับประทานกระผมไม่ใช่เป็นคนกลับกลอกนี่ครับ รับประทานเคยพูดอย่างไรก็ต้องพูดอย่างนั้น"
เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ พูดตัดบท
"เอาละ เป็นอันว่าปีนี้มึงอายุ ๓๓ ปี ข้าถามจริง ๆ เถอะวะอ้ายแห้ว เอ็งอยากมีเมียบ้างไหม เคยคิดบ้างไหมในเรื่องที่จะมีเมียกับเขา"
เจ้าแห้วสะดุ้งโหยง ใบหน้าแดงระเรื่อ ยกนิ้วชี้มือขวาใส่ปากกัด แล้วแกว่งแขนซ้ายไปมา
"รับประทานคิดอยู่เสมอแหละครับ กระผมเองครองตัวอยู่เป็นโสดเช่นนี้ อร้าอร่ามเหลือเกิน รับประทานหน้าร้อนไม่เป็นไรหรอกครับ แต่หน้าฝนหรือหน้าหนาวรับประทานแย่หน่อย กระผมคิดเสมอแหละครับ แต่ว่า...... รับประทานความคิดของกระผมก็ไม่ผิดอะไรกับพายเรือในอ่าง รับประทานคิดแล้วไม่สำเร็จ"
คุณหญิงวาดหยิบหมากและพลูใส่ปากเคี้ยวจ้องตาเขม็งมองดูเจ้าแห้ว
"อ้ายแห้ว"
"คร้าบ"
"ขณะนี้เองรักผู้หญิงที่ไหนไว้บ้างหรือเปล่า บอกข้าตามตรงเถอะ ข้ากับเจ้าคุณจะได้เป็นผู้ใหญ่ไปจัดการสู่ขอให้เอ็ง"
เจ้าแห้วลืมตาโพลง ยกท่อนแขนซ้ายขึ้นกัดเต็มแรงแล้วร้องสุดเสียง
"โอ๊ย.......รับประทานนี่กระผมไม่ได้ฝันไปหรอกหรือครับ ท่านจะขอผู้หญิงให้กระผม......มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันขอรับ"
คุณหญิงวาดพูดเสียงดุ ๆ
"เถอะน่า ข้าจัดการให้เอ็งก็แล้วกัน เอ็งรักใครชอบใครบอกข้าซิ"
เจ้าแห้วยิ้มเอียงอาย
"รับประทานกระผมรักผู้หญิงอยู่คนหนึ่งไว้เกือบปีแล้วขอรับ รับประทานเจ้าหล่อนสวยมากและสุภาพอ่อนหวานมาก ถ้าท่านกรุณาสู่ขอให้กระผมได้แล้ว ก็จะเป็นพระเดชพระคุณหาที่สุดมิได้เชียวครับ"
เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ ถามขึ้นทันที
"ผู้หญิงแถวนี้หรือวะ"
เจ้าแห้วอมยิ้ม
"รับประทานบ้านใกล้เรือนเคียงกับเรานี่แหละครับ"
"ใครวะอ้ายแห้ว"
คุณหญิงวาดถามอย่างเป็นการเป็นงาน
เจ้าแห้วตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง
"รับประทานคุณสุมามาลย์ ลูกสาวท่านเจ้าคุณสีหราช ฯ ยังไงล่ะครับ"
เจ้าคุณประสิทธิ์ กับคุณหญิงวาดทำคอย่นพร้อม ๆ กัน แล้วท่านเจ้าคุณก็หัวเราะก้าก
"อ้ายแห้ว"
เจ้าคุณพูดพลางหัวเราะพลาง
"เอ็งรักยายสุมาลย์ลูกสาวเจ้าคุณสีหราช ฯ หรือนี่"
ท่านหมายความถึงเพื่อนบ้านที่ดีของท่านซึ่งมีธิดาสาวสวย เคยเข้าประกวดนางสาวไทยมาแล้ว
"เป็นความจริงหรือวะอ้ายแห้ว"
เจ้าแห้วทำหน้าม่อย
"รับประทานจริงครับ กระผมรักมานานแล้ว"
คุณหญิงวาดหัวเราะจนน้ำหมากไหล ยกนิ้วชี้มือขวาจิ้มหน้าผากเจ้าแห้วค่อนข้างแรง
"อ้ายเวรตะไล....โอ๊ย - ประเดี๋ยวแม่หัวเราะให้ขาดใจตายไปเลย มึงนึกยังไงวะถึงได้ไปหลงรักแม่สุมาลย์ มึงก็รู้ดีว่าเขาเป็นลูกสาวเจ้าคุณบุญหนักศักดิ์ใหญ่ ตระกูลรุนชาติก็สูง ฐานะก็ดี ความรู้ก็มีไม่น้อย เพิ่งสำเร็จอักษรศาสตร์จากจุฬาเมื่อปีกลายนี้เอง"
เจ้าแห้วพูดขึ้นทันที
"รับประทานรักแท้ย่อมไม่มีอะไรขัดขวางหรอกครับ รับประทานลูกพระยามหากษัตริย์ยังได้กระยาจกเข็ญใจเป็นผัว ตามประวัติศาสตร์ของชาติไทยก็ปรากฎว่าท้าวศรีสุดาจันทร์มเหสีของพระไชยราชาก็ยังเคยได้พลทหารยาม คือพันบุตรศรีเทพเป็นชู้รักของเธอ รับประทานนี่ก็แสดงให้เห็นว่าความรักย่อมมีอานุภาพใหญ่ยิ่ง"
เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ อดหัวเราะไม่ได้
"มึงพูดมีเหตุผลน่าฟังดีเหมือนกัน มิน่าเล่าข้าใช้ให้ไปบ้านเจ้าคุณสีหราช ฯ ทีไร มึงเป็นต้องแต่งตัวหรูหราผิดปกติ ยายสุมามาลย์น่ะเขาเคยมีอะไร ๆ กับเอ็งหรือเปล่า"
เจ้าแห้วอมยิ้ม
"รับระทานมีทีท่ากับผมเหมือนกันแหละครับ รับประทานเคยใช้ให้ผมเอารองเท้าไปเปลี่ยนที่ห้างหนหนึ่ง รับประทานขอบอกขอบใจเสียยกใหญ่เชียวครับ ทำตาหวานเสียด้วย"
คุณหญิงวาดหัวเราะก้าก
"อ้ายแห้วเอ๊ย ให้มันรู้จักบ้างสิวะว่าฟ้าต่ำแผ่นดินสูง เจ้าคุณสีหราช ฯ น่ะท่านร่ำรวยกว่าข้าเสียอีก"
เจ้าแห้วอมยิ้ม
"รับประทานนั่นน่ะซิครับ ถ้ากระผมได้แต่งงานกับคุณสุมามาลย์ รับประทานกระผมจะมีความสุขไปชั่วชีวิตดับ รับประทานคงไม่ผิดอะไรกับหนูที่ตกลงไปในยุ้งข้าวสาร"
คุณหญิงวาดเม้มปากแน่น
"โธ่ - เดี๋ยวแม่เตะกระโดงคางหักเลย เผยอหน้าไปรักเขา คนอย่างแม่สุมามามาลย์น่ะ ถ้าหากว่าเขาจะมีผัวอย่างน้อยก็ต้องหัวนอกโว้ย"
เจ้าแห้วยิ้มเศร้า ๆ และพูดเสียงอ่อยน่าสงสาร
"รับประทานเมื่อมันลำบากนัก กระผมก็ไม่ต้องการหรอกครับ ถ้าท่านจะกรุณากระผมแล้ว รับประทานขอสาวใช้คุณสุมามาลย์ให้กระผมก็ได้ครับ รับประทานสาวใช้ในบ้านนั้นมีสวย ๆ หลายคน"
เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ นิ่งนึกอยู่สักครู่
"มีหน้าตาพอไปได้ ข้าก็เห็นแต่นางแจ๋วคนเดียวเท่านั้น"
เจ้าแห้วรีบยกมือไหว้ท่านเจ้าคุณทันที
"รับระทานได้เหมือนกันครับ แม่แจ๋วถูกชะตากับผมมานานแล้ว"
คุณหญิงวาดถามว่า
"ถ้าข้าขอนางแจ๋วให้เอ็ง เอ็งจะตกลงไหมล่ะ"
"รับประทานตกลงครับ"
คุณหญิงวาดพยักหน้ารับทราบ
"ก็ดีแล้ว ถ้าเช่นนั้นข้าจะจัดการส่งเถ้าแก่สู่ขอนางแจ๋วให้เอ็งเร็ว ๆ นี้แหละ"
เจ้าแห้วทำหน้าฉงน
"รับประทานท่านไม่ไปขอให้กระผมเองหรอกหรือขอรับ"
คุณหญิงวาดว่า
"ไม่จำเป็นหรอก เพราะนางแจ๋วมันเป็นแต่เพียงสาวใช้ของท่านเจ้าคุณสีหราช ฯ เท่านั้น ข้าจะให้พ่อหงวนกับอ้ายกรเป็นเถ้าแก่ไปสู่ขอให้เอ็ง แต่ว่าข้าจะเป็นเจ้าภาพจัดการแต่งงานเอ็งกับนางแจ๋วอย่างสมเกียรติทีเดียว"
เจ้าแห้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก้มลงกราบท่านทั้งสองด้วยความเคารพและกตัญญู
"รับประทานวันแต่งงาน มีโขนกับหนังตะลุงด้วยนะครับ จะได้ทำให้งานครึกครื้นขึ้นอีก"
เจ้าคุณประสิทธิ์ ฯ เอ็ดตะโรลั่น
"นั่นมันงานศพโว้ย เอาไว้เผามึง กูจะมีโขนและหนังตะลุงให้"...............
All contents in this web site are intended for private use and educational purpose only. Our main objectives are to promote SamGler to cyberspace surfers and to memorize Por Intalapalit, one of the greatest writers in Thai fiction history.