J15: จากตอน "พี่ชายผีดิบ หรือ มนุษย์ผี" (ของผดุงศึกษา)
ช่วยขบร่วมขันโดย: คุณ Pee_man (00334)
เกริ่นเรื่อง: เป็นตอนที่ต่อจากเรื่องอ้ายดำปลอดซึ่งยังไม่ตาย และ ดิเรกมาจีบประภาที่บ้าน ทั้งสองคนยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่เริ่มชอบกันแล้ว ช่วงนี้เป็นช่วงซึ่งดิเรกคุยกับเจ้าคุณปัจจนึก ฯ


.....เจ้าคุณทำคอย่นหลับตาปี๋

"แกจูบประภาแล้ว?" ท่านถามเร็วปรื๋อ

"ครับแก้มหอมยังกับน้ำอบ ง่า – แล้วผมป่องแก้มให้หล่อนจูบเหมือนกันครับ"

ประมุขของบ้าน "ศิริสวัสดิ์" นิ่งอึ้งไปนาน

"แกลองเดาซิว่าประภารักแกหรือเปล่า?"

นายแพทย์หนุ่มยิ้มอาย ๆ

"ไม่เป็นทราบครับ"

เจ้าคุณพยักหน้าหงึก ๆ แล้วพูดยิ้ม ๆ

"เอาละ ไป – ไปคุยกับประภาเถอะ ฉันพูดกับแกจนเวียนหัวมาก ๆ โธ่ – อ้ายควายเอ๊ย"

"ว้อทควาย ?" ดิเรกถามหน้าตาเฉย

เจ้าคุณลืมตาโพลง

"บัฟฟาโล่โว้ย ยู อาร์ เอ บัฟฟาโล่"

ดิเรกหัวเราะก้าก ยกมือไหว้เจ้าคุณปัจจนึก ฯ ปะหลก ๆ

"ถ้าผมได้เป็นปัฟฟาโล่ ก็เป็นวาสนาอย่างสูงสุดของผมน่ะซีครับ"

เจ้าคุณปัจจนึก ฯ เอะใจทันที

"เอ – อ้ายบัฟฟาโล่นี่ ดูเหมือนเขาจะแปลว่าควายไม่ใช่รึดิเรก อาจำได้คลับคล้ายคลับคลานี่หว่า"

นายณรงค์ฤทธิ์อมยิ้ม

"ไม่ใช่หรอกครับ คุณอา คุณอาเป็นจำผิดแน่ ๆ บัฟฟาโล่เป็นภาษาลาตินครับ"

"หา – ลาตินหรือลาตีน"

"ตินครับ" ดิเรกพูดพลางหัวเราะพลาง "บัฟฟาโล่มาจากคำว่า ง่า – อ้า – ว่าโบฟาลัฟครับ แฮ่ะ แฮ่ะ แปลว่า ผู้มีบุญวาสนา"

เจ้าคุณพยักหน้า แสดงการสนใจมาก เพราะรู้ดีว่านายแพทย์ดิเรกเป็นนักเรียนต่างประเทศ อย่างไรก็ต้องมีความรู้มากกว่าท่านมากมายนัก

"อือ แล้วควายล่ะ ภาษาอังกฤษเขาว่ายังไง?"

ดิเรกยิ้มอย่างภาคภูมิ "ควายหรือครับ อังกฤษว่าไคว้ท์ครับ"

เจ้าคุณขมวดคิ้วย่น พยายามดัดเสียงพูดให้เป็นสำเนียงอังกฤษ

"ไคว้ท์ ฮ่ะ – ฮ่ะ อ้ายนี่ต้มข้ากระมังเว้ย มีอย่างหรือวะมันจะคล้ายคลึงกับภาษาไทย"

"อ้าว – ถมไปครับที่ภาษาไทยเรากับภาษาเขาเหมือนกัน คุณอาก็พอจะรู้ภาษาอังกฤษบ้างไม่ใช่หรือครับ?"

เจ้าคุณอมยิ้มแก้มตุ่ย

"รู้ – แต่มันชักจะเลือน ๆ ไปหมดแล้ว "เอ.บีแอ๊บ ยู.ซี.อั๊ก ดี.โอ.จี. ด๊อก ซี.เอ.ที แค้ท ฮ่ะ- ฮ่ะ ยังพอรู้บ้าง"

นายณรงค์ฤทธิ์ชอบใจ

"ง่า – คำว่าไฟ ภาษาอังกฤษว่ายังไงคุณอาทราบไหมครับ?"

"อ๋อ – ไฟก๊อไฟร์น่ะซี"

"นั่น – เห็นไหมครับว่าเหมือนกัน ควายอังกฤษว่าไคว้ท์ ไฟภาษาอังกฤษว่าไฟร์ อังกฤษว่าค้อฟฟี่ โอวัลติน ไทยว่า โอวัลติน"

"จริงโว้ย ไทยเราคงอาศัยคำอังกฤษเหมือนกัน แต่อ่านไม่ชัดเลย เพี้ยนไป"

"คร้าบ – ครับ ถูกทีเดียว ในโลกนี้ใช้ภาษาพูดบางคำคล้ายกัน เป็นต้นว่าช้าง ไทยว่าไอยเรศ แขกว่าไอยรา อียิปว่าไอยรอง ผรั่งเศสว่าอีละฟอง อังกฤษว่าอีเลแฟ้น"

เจ้าคุณหัวเราะหึ ๆ ทวนคำเบา ๆ

"ไอยเรศ ไอยรา ไอยรอง อีละฟอง อีเลแฟ้น วะ – เข้าทีแฮะ คุยกับแกได้ความรู้ดีมาก อ้า- แล้วก็ มะเหงกล่ะ ภาษาอังกฤษว่ายังไง?"

นายแพทย์กลืนน้ำลายเอื้อก

"คุณอาเข้าใจว่ายังไงล่ะครับ?"

เจ้าคุณหัวเราะชอบใจ

"ม่ะเง็กส์ว์ ใช่ไหมโว้ย?"

"เต้ยเลยครับ เป็นถูกแล้วคุณอานี่ภูมิภาษาอังกฤษไม่เลวเลยครับ ฮ่ะ ๆๆๆ"

ท่านเจ้าคุณยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"อ้า – ตะกี้เราพูดกันถึงเรื่องอะไรหว่า?"

"เรื่องควายครับ"

"เออ – ถูกละ คำว่าบัฟฟาโล่น่ะ ไม่ใช่ควายนา"

"ครับ - เขาแปลว่า ผู้มีบุญวาสนา"

เจ้าคุณวางท่าผึ่งผาย

"ยังงั้น อย่างอาเป็นเจ้าคุณ แกจะเรียกว่าบัฟฟาโล่ก็คงได้ซีนะ?"

ดิเรกซ่อนยิ้มไว้ในใบหน้า

"เยส – ออไรท์ ยูอาเอบัฟฟาโล่"

เจ้าคุณหัวเราะลั่น

"เวอรี่ กู๊ด" แล้วท่านก็ยกมือตบบ่าดิเรก "ไป – ไป จีบประภาต่อไปเถอะ อย่าปล่อยให้เวลาล่วงไปโดยเปล่าประโยชน์ จูบ – จูบมันเข้าไปเถอะ สำหรับแกอาให้ตั๋วฟรี ไป – ไป บอกมันว่า ท่านบัฟฟาโล่เปิดโอกาสให้เต็มที่".....